بابایم انترنت سریع خریداری می باشد. می گوید سرعتش از سرعت ماشین عمو هم بیشتر است. خواهرم خوشحال می باشد چون می تواند عکس های ژیگول جدید را از اون بگیرد. مادر بزرگم می گوید توی این انترنت عکس بابا بزرگش هم می باشد. ولی بابایم می گوید:« مگر هرکی هرکی می باشد فقط عکس آدم های گنده توش هست». خواهرم می گوید مثلا عکس دنیل رادکلیف!
دیر وقت می باشد بابایم می گوید باید بخوابیم. خواهرم تازه بعد از کلی گشتن در گاگول و گرفتن عکس از ژیگولک تازه تیلیویزیون روشن کرده. تا بعد از اخبار فیلم ببیند. تیلیویزیون می گوید:«مردم تهران مواظب باشند سیل نبردشان!» مادر بزرگم می گوید: «خودشان مواظب باشند، ما را سیل نبرد» اما بابیایم معتقد می باشد: «دل آن ها مشغول سوزیدن برای بعضی ها می باشند که انرژی هسته ای نمی خواهند».بابایم عصبانی می باشد و مشغول تلفظ کلمات رکیک می باشد ولی من به این فکر می کنم که ممد فرنگیز خانم اینا بعد از در آوردن دامن چه سبک بال بالا بلندی بازی می کند.
امروز که فردا باشد، من دم در نشسته ام و کوچه را می پایم که شاید یکی از همساده ها دختر داشته باشد که من عاشقش شوم. مادر بزرگ ممد و شوهر جدیدش که فقط چهل سال ازش کوچک تر است راهی جایی می باشند که حتا دست آب هم به آن ها نرسد.
سیل نیامده ما سیل زده می باشیم. مادربزگ عشقولی من با عینک قواصی نشسته و شلوارک می دوزد. خواهر روی عکس ژیگولی هایش نایلون کشیده. عمویم هم آمده می گوید سر چهار راه یک کوسه به او حمله کرد و جریمه اش کرد. تازه او به کوسه گفته بود که اصلا هم از چراغ قرمز رد نشده است ولی کوسه برای نبستن کمربند او را جریمه کرده بود. من نمی دانم چرا عمو اون کمربندی رو که اون خانوم برایش می خرد را می بند ولی مال ماشین را نه! بابایم با یک مایو راهی اداره می باشد. خواهر و مادربزرگم از این کارها نمی کنند تا وبلاگ من فیلتر نشود. مادربزرگم به بابایم می گوید: « بیرون می روی سرما نخوری!» بابایم هنوز خانه را باز نکرده خوانوم معلم جلوی بابایم ظاهر می شود. بابایم می گوید: «انگاری مویش را آتیش زده باشند» و خانوم معلم می گوید: «آدم باید در سختی ها کنار بغل هم باشد». همه متعجب می باشیم و بابایم می گوید این خانوم معلم شما هم در نوع خودش سیریش مرغوبی می باشد.
